2011 10 14 Ogijares

Peter en Leyla hebben de zaken goed voor elkaar. Hun huis ligt tien minuten rijden van de binnenstad van Granada, en wie het Alhambra of eigen zwembad moe is kan in drie kwartier naar het strand of de skipiste rijden. Vanochtend neemt neef Peter me mee naar het skioord, waar nu een volslagen rust heerst. Vorig jaar begon het seizoen al half oktober, en kon er tot in mei in de sneeuw vertoefd worden. Stad, strand en sneeuw, dat biedt nog een hele lijst aan mogelijkheden.

Nadat we Leyla en de jongens hebben opgepikt rijden we opnieuw de stad uit. Voor de lunch – het is inmiddels half drie geweest – schuiven we aan in een restaurantje even voorbij the middle of nowhere, ergens ingeklemd tussen de bergen. Beneden stroomt een riviertje, het zonnetje verwarmt ons tot een graadje of 30, en de ober serveert een goed glas wijn en entrecotes van een kilo elk. Wat een leven.

Nadat we kogelrond de idylle verlaten pogen we de spijsvertering te helpen met een kleine wandeling. Teo en Pablo spelen op de houten reling met hun Hot Wheels-autootjes, waarbij de Scoopa Doopa van Pablo de macht over het stuur verliest en de diepte induikt. Peter, die juist heeft lopen vertellen geen enkel risico te nemen in het verkeer, stapt onbevreesd over het hek en de rotspartij af. Je bent vader of je bent geen vader.

Na drie vruchteloze pogingen vanochtend is het bij fietsenwinkel 4 toch raak. Niet alleen weet men naar welke kettingreiniger ik op zoek ben, ze hebben hem zelfs op voorraad. Dat is mooi, want in de afgelopen 4000 kilometers is die vier meter ketting flink vervuild geraakt, en met deze borsteltjes blinkt ze in een ommezien.

In Huize Harsma blijkt ook een enthousiaste Top Gear-fan te wonen. En aangezien het vrijdagavond is en de Nederlandse televisie twee afleveringen autovermaak vertoont kunnen zowel ik als Leyla ons geluk niet op. Teo en Pablo kijken mee met een half oog. Voor hen is de racebaan van Hot Wheels zeker zo belangrijk.

[Show as slideshow]