2011 10 15 Ogijares

Dagmenuutjes voor acht euri, of een kopje koffie of biertje voor één euro tot € 1,20. Wellicht wel dankzij de schappelijke prijzen wordt er in Spanje veel buiten de deur genuttigd. Voor de Ogea’s betekent dat al sinds mensenheugenis een ontbijt met de familie in de binnenstad. Ik maak er kennis met Leyla’s moeder, broer, zus en hun jonge gezinnen. In de andere hoek van het café zit een andere familie, die hier ook al eeuwen op zaterdagochtend aanschuift. Toch blijft het contact beperkt tot een vriendelijke goedendag.

Nu de jonge garde een dagje bij oma verblijft trekken we gedrieën de stad in voor een fikse wandeling. Overal zijn sporen te zien van de Moren, die hier bijna 500 jaar lang flink huis hielden. Zo passeren we de soek, hun universiteit en uiteraard het Alhambra. Spijtig genoeg blijft dit grootste bouwwerk voor ons gesloten. Sinds enige tijd geleden het aantal bezoekers werd gelimiteerd dien je zo’n anderhalve week van tevoren kaarten te bestellen. Deze jongen zal nog een keertje moeten terugkeren. Vanaf een omliggende berg sippen we op een terras met groots uitzicht aan onze drie euro-drankjes. Het uitzicht over stad en monument is onbetaalbaar.

De rest van middag ons verpoost met meer wandelen, broodjes falafel eten en een sportbroekje kopen. Nu ik een grote tas met overbodigheden aan Peter heb kunnen overdragen ter verzending naar Nederland is er weer ruimte in mijn bagagetassen.

[Show as slideshow]