2011 10 20 Málaga

Ik ben om kwart over negen de laatste voor wie er in de keuken een dienblad met het ontbijt gereed staat. Wanneer ik me de achterstand in het schrijven, uitzoeken en andere niet-fietsactiviteiten besef, en de geneugten van een goed geoutilleerde herberg daar tegenover zet is een schrijfdagje snel georganiseerd.

Ik deel de slaapkamer met Richard (63) en Miriam. Richard is Brits, geniet inmiddels van een prepensioen en vult z’n dagen met lange vakanties. Hier in Málaga volgt hij ’s ochtend een cursus Spaans, en na z’n siësta zwemt hij wat baantjes in de Middellandse Zee. Zijn werkbare leven heeft hij in de IT gezeten, en het gesprek belandt al snel op het niveau van de PDP11, VAX-VMS en assembleertaal. Om zijn wekenlange verblijf hier draaglijk te maken heeft hij de C-bijbel (van Kernighan en Ritchie) en een minuscuul moederbord met processor meegenomen. Hiermee wil hij de aandrijving van spiegels regelen om efficiënt zonnewarmte op te kunnen wekken. Richard bewaart goede herinneringen aan Nederland, in het bijzonder aan Paradiso. Daar was hij in 1968 getuige in de grote zaal waar met mede-hippies slap werd geouwehoerd onder het genot van een rookje en drankje. Respect!

Miriam (27) is een Nederlandse kinderarts werkzaam in een Duits ziekenhuis. Met een gehuurde Picanto tuft ze de zuidelijke steden van Spanje langs. Een huurauto uit Málaga in het laagseizoen blijkt een uitstekende deal: Voor 200 euri mag je 16 dagen goedverzekerd en eindeloos rondtuffen, en de wagen met een lege tank afleveren. Soms vraag ik me af wat ik eigenlijk nog doe op de fiets.

Sinds vanmiddag ben ik eigenaar geworden van 20 vierkante meter zonnepanelen. Dat is niet gebeurd in een opwelling, wel als een gekoesterde wens me onafhankelijker te maken van de energieleveranciers. Vorig jaar trok het inkoopinitiatief ‘Wij willen zon’ me a bijna over de streep, en nu de prijzen voor dit jaar met nog eens 40 procent zijn gedaald heb ik de knoop maar doorgehakt. Als alles goed verloopt pluk ik straks 2500 kilowatten per jaar van het dak, en als zakelijke investering zou ik het in 7 jaar moeten terugverdienen. De panelen gaan zeker 25 jaar mee, en ik kijk al uit naar een solide rendement waar geen bank tegenop kan.

Het enthousiasme waarmee Nederlanders en vooral Duitsers zich op de zonne-energie storten staat in schril contrast met de Spanjaarden. Ondanks alle uren zon hier ten lande zijn zonnepanelen op één hand te tellen. Slechts een enkeling beschikt over een zonneboiler.