2011 10 29 Souk-Thiné-de-Sidi-el-Almani

Lekker uitgeslapen en gedommeld tot tien uur, ondanks een enkele nachtmerrie over levensgrote kakkerlakken die me bespringen. Tijdens het nachtplasje tref ik op het vloerkleed slechts een klein exemplaar aan. Dan zijn ze nog schattig.

Beneden in de lobby is het rustig, al heeft Mohammed (26) de grote televisie alvast aangezet om op te warmen. Ik geloof niet dat het apparaat de rest van de dag nog uit zal gaan, en vraag me af hoe hoog de elektriciteitsrekening wel niet zal wezen. Mohammed is de jongere broer van Abdallah en laat met een knip tussen de vingers een ontbijtje met spiegelei, kaasdriehoekje en koffie voorzetten. Onderwijl verhaalt hij enthousiast over z’n vader die zijn entrepreneuractiviteiten in Rabat voorzet terwijl hij en Ab hier de boel draaiend houden. Dat is, voor zover hij daar tijd voor heeft, want met vier vriendinnen in Tetouan, Tanger en Ksar-el-Kebir heeft hij het maar wat druk. Goedlachs krijg ik de foto’s van de dames te zien, en mollig lijkt een voorkeur te genieten. Van de vrouwtjes in het nabije dorp moet hij niks hebben. “Too complex.” Dat lijkt me nogal een algemene duiding, maar nadere uitleg strandt op een gebrek aan Engels.

Complex of niet, als Abdallah ten tonele is verschenen mag hij graag even aanstippen dat ik zeer in de smaak val bij de meiden van de schoonmaakploeg. Een frêle deerne met bovenmatige boezem wordt er bij geroepen om de bruiloft in gang te kunnen zetten. Ze lacht verlegen een slecht gebit bloot, en komt communicatief niet verder dan een schoorvoetend “Hamdallah.” Bij nader inzien blijf ik nog even vrijgezel.

Ongestoord werken in de lobby zit er niet in, en noodgedwongen verplaats ik de schrijfactiviteiten naar mijn slaapkamer. Daar kan tevens de was worden gedaan en de bagage nog eens geordend. Met een middagdutje erbij komt het avondmaal dan in zicht, en vanavond brengt dat köfte, balletjes gekruid lamsgehakt gegaard op een houtskoolvuurtje.

Tegen elven vertrek ik e-bijgelezen naar mijn kamer. Het halve litertje melk lijkt echter slecht te vallen, en het is alsof er een knoop in mijn darmen gelegd wordt. Misschien waren de balletjes gehakt dan toch niet zo goed doorbakken als gehoopt. Mm. KWW.